10 Years Ago
Traantjes stromen over mijn wangen. 'Alex! Nee! Alexandra!' Roep ik naar haar, maar het helpt niks. Mijn tweelingzusje van 6 jaar ligt daar, in het grote ziekenhuis bed, met witte dekens over haar heen. Met tranen in onze oogjes kijken we elkaar aan. 'Mammie' Snik ik. Ook mijn moeder heeft tranen, iedereen in deze kamer heeft dat. Ze slaat een arm om me heen en troost me zoals een moeder dat doet. 'Sam?' Met rood behuilde oogjes kijk ik naar Alex. 'Zorg goed voor jezelf als ik er niet meer ben. Beloofd?' Vermoeiend maar toch doordringend kijkt ze me aan. 'Beloofd' Fluister ik met een duidelijk hoorbare snik in mijn stem. 'Ik hou van je zusje' Snik ik erachter aan. Alex knikt zachtjes. 'Ik ook van jou' Daarna sluit ze haar ogen en gaat slapen, althans, zo leek het. Al het gevoel zie je gewoon uit haar lichaam verdwijnen. Ze beweegt niet meer. Ze ligt helemaal stil. Ook mijn vader slaat een arm om me heen en met z'n drietjes kijken we naar Alex. Mijn zusje. Spiegelbeeld beter gezegd. Een harde pieptoon schelt door de kamer. Nu is ze echt weg, en ze komt niet meer terug.
She's Gone, Forever.